W wyroku z dnia 9 listopada 2016r. (II FSK 2293/16) NSA rozstrzygał spór dotyczący możliwości potraktowania wydatków na zakup drobnych prezentów wręczanych wybranym kontrahentom podczas spotkań służbowych, jako wydatków o charakterze reklamowym (a nie kosztów reprezentacji), stanowiących koszt uzyskania przychodu.
Spór wyniknął na tle różnicy stanowisk pomiędzy Organem interpretacyjnym a Spółką, która w związku z organizacją spotkań służbowych z kontrahentami ponosiła wydatki na zakup przekazywanych następnie obecnym lub potencjalnym kontrahentom drobnych prezentów, z których część posiadała logo firmy. Spółka miała wątpliwości czy ponoszone przez nią wydatki tytułem zakupu drobnych gadżetów takich jak: długopisy, kalendarze, komplety do kawy, breloki do kluczy, etui, krawaty, MP4, pendrivy, ramki i inne, nie mających charakteru okazałości czy wystawności, przekazywanych wybranym kontrahentom podczas organizowanych dwustronnych spotkań, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki?
Spółka w swoim stanowisku stwierdziła, że nie należy do takich wydatków stosować ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, dotyczące kosztów reprezentacji, ponieważ są to wydatki reklamowe i nie mają cech wystawności.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie zgodził się z taką interpretacją i uznał, że są to wydatki poniesione na artykuły wiążące się z reprezentowaniem podatnika, co oznacza, że nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Kwestia wystawności lub jej braku nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia. Natomiast dla wyjaśnienia pojęcia "reklama", organ interpretacyjny odwołał się do definicji słownikowej oraz orzecznictwa sądowego i na tej podstawie wywiódł, że wydatki poniesione na zakup prezentów dla kontrahentów mogą zostać zaliczone do kosztów reklamy tylko wówczas, gdy są rozdawane masowo, czyli w taki sposób, by każdy zainteresowany podmiot miał możliwość ich otrzymania. Dlatego też w przypadku przekazywania prezentów (gadżetów) ograniczonej grupie podmiotów, zwłaszcza partnerów handlowych, wydatki na ich zakup należy powiązać z reprezentacją.
Spółka zaskarżyła powyższą interpretację do WSA w Wrocławiu. Sąd zaś podzielił jej stanowisko. W wyroku z dnia 5 maja 2016 r. ( I SA/Wr 321/16) uznał, że opisane przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wydatki na drobne prezenty dla klientów i potencjalnych klientów, winny być uznane za wydatki zaliczane do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Zdaniem Sądu, skoro część spośród tych drobnych prezentów opatrzona jest logo firmy, to mają one charakter przedmiotów reklamowych, zaś wydatki poniesione na ich nabycie nie są wyłączonymi z kosztów uzyskania przychodów wydatkami na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, ale wydatkami na reklamę. WSA dodał, że nie ma znaczenia, iż nie są one rozdawane masowo, ale kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom Spółki podczas rozmów dwustronnych.
W skardze kasacyjnej MF, zaskarżył wyrok w całości. NSA jednak ocenił skargę jako niezasadną i zaakceptował kwalifikację przyjętą w wyroku Sądu pierwszej instancji. Przywołał przy tym wyrok NSA z dnia 2 lutego 2010 r. (II FSK 1472/08), w którym stwierdzono, że ?to co promuje logo danej firmy jest reklamą, to co zaś przy wykorzystaniu logo innych firm ma służyć dobremu wizerunkowi własnej firmy, należy do sfery reprezentacji."
Opracował Jacek Czarnecki
Artykuł archiwalny