W dniu 16 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 25 kwietnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu, określana mianem ustawy krajobrazowej. Ustawa ta wyposażyła samorządy w instrumenty walki z panującym w przestrzeni miejskiej chaosem reklamowym. Doniosłe skutki wynikające z wejścia w życie ustawy krajobrazowej uzasadniają przeanalizowanie związanych z nią zmian w obowiązującym prawie.
Ustawa krajobrazowa wprowadziła opłatę reklamową. Opłata reklamowa może zostać wprowadzona przez radę gminy od umieszczonych na jej terenie tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych. Opłatą tą można obciążyć właścicieli, użytkowników wieczystych oraz posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych. Opłata reklamowa składa się z części stałej i części zmiennej. Część stała ma zryczałtowaną wysokość, niezależną od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy. Część zmienna zależy od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy. Stawka części stałej nie może przekroczyć 2,5 zł dziennie a stawka części zmiennej 0,2 zł od m2 powierzchni tablicy. Opłata ta może być pobierana jedynie na obszarach, dla których obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń.
Zasady i warunki, o których mowa powyżej, określa nowy akt prawa miejscowego - uchwała rady gminy. Ten akt prawa miejscowego określa także zasady i warunki usytuowania, gabaryty oraz liczbę szyldów, które mogą być umieszczone na danej nieruchomości przez podmiot prowadzący na niej działalność. Uchwała ta określa także warunki i termin dostosowania istniejących w dniu jej wejścia w życie obiektów małej architektury, ogrodzeń oraz tablic reklamowych i urządzeń reklamowych do zakazów, zasad i warunków w niej określonych, nie krótszy niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie uchwały.
Podmiot, który umieścił tablicę reklamową lub urządzenie reklamowe niezgodne z przepisami ww. uchwały podlega karze pieniężnej. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie podmiotu, o którym mowa w ust. 1, karę pieniężną wymierza się odpowiednio właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu lub posiadaczowi samoistnemu nieruchomości lub obiektu budowlanego, na których umieszczono tablicę reklamową lub urządzenie reklamowe. Karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wójt (burmistrz, prezydent miasta). Wysokość kary pieniężnej ustala się jako iloczyn pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącej ekspozycji reklamy, wyrażonej w metrach kwadratowych oraz 40-krotności uchwalonej przez radę gminy stawki części zmiennej opłaty reklamowej, powiększony o 40-krotność uchwalonej przez radę gminy stawki części stałej tej opłaty, za każdy dzień niezgodności tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego z przepisami wskazanymi w ustawie.
Jeżeli rada gminy nie określiła wysokości stawek opłaty reklamowej, wysokość kary pieniężnej ustala się jako iloczyn pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącej ekspozycji reklamy, wyrażonej w metrach kwadratowych oraz 40-krotności maksymalnej stawki części zmiennej opłaty reklamowej, powiększony o 40-krotność maksymalnej stawki części stałej opłaty reklamowej, za każdy dzień niezgodności tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego z przepisami, o których mowa w ustawie. Kara pieniężna stanowi dochód gminy.
Wydana w związku z powyższym decyzja administracyjna obok wysokości kary pieniężnej określa także obowiązek dostosowania tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego do obowiązujących przepisów albo usunięcia tablicy lub urządzenia. W części tej decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
Powyższe informacje są istotne dla osób prowadzących działalność gospodarczą i reklamujących swoje usługi za pomocą tradycyjnych "billboardów", pojawić się bowiem mogą w tym przypadku dodatkowe obciążenia finansowe.
Justyna Kuś
Artykuł archiwalny 2015-08-26