Aktualności
W przypadku nabycia środka trwałego należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych. Stawka amortyzacyjna odzwierciedla zużycie środka trwałego i jest wyrażona procentowo. Po jej przemnożeniu przez wartość początkową środka trwałego ustalamy jaka część tej wartości zostanie zaliczona w koszty w danym roku podatkowym. Wysokość stawek została określona w przepisach podatkowych (zarówno PIT jak i CIT) w załącznikach do obu ustaw.
Inaczej została uregulowana kwestia zmiany stawek amortyzacyjnych dotyczących wartości niematerialnych i prawnych. Ustawy przewidują jedynie minimalne okresy amortyzacji (odpowiednio: art. 16m ustawy o PDOP oraz art. 22m ustawy o PDOF). Wyjątkiem jest własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej- ustawodawca wprost określił okres użytkowania i wynosi on 40 lat. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.
W przypadku wartości niematerialnych i prawnych ograniczona jest również możliwość zmiany raz wybranej stawki amortyzacyjnej. Zgodnie z art. 16m ust. 3 ustawy o PDOP oraz art. 22m ust. 3 ustawy o PDOF stawka amortyzacji musi być ustalona na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Wyklucza to możliwość dokonania zmian w następnych latach podatkowych.
Artykuł archiwalny