Faktura uproszczona w obrocie krajowym

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może wystawić fakturę uproszczoną gdy kwota należności ogółem nie przekracza 450 złotych albo 100 euro (jeżeli ta kwota jest określona w euro). Przy czym tego przepisu nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów i usług na rzecz podmiotów z państw członkowskich gdy zobowiązanym do zapłaty podatku jest nabywca (Art. 106e ust. 6)
Faktury uproszczone uprawniają nabywcę do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują odrębnych regulacji dotyczących wystawiania oraz sposobów korygowania faktur uproszczonych, co oznacza że wystawia się je i koryguje w taki sam sposób jak zwykłe faktury.
Faktura uproszczona może nie zawierać poniższych danych; o ile umożliwia określenie kwoty podatku w podziale na poszczególne stawki:

• Imion i nazwisk lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresu
• Miary i ilości dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług
• Ceny jednostkowej netto
• Wartości sprzedaży netto
• Stawki podatku
• Sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na stawki podatku z uwzględnieniem sprzedaży zwolnionej
• Kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto w podziale na stawki podatku

Oznacza to, że faktura uproszczona powinna zawierać:

• Datę wystawienia
• Kolejny numer który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę
• Numer za pomocą którego podatnik i nabywca są zidentyfikowani na potrzeby podatku
• Datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty (o ile jest określona i różni się od daty wystawienia faktury)
• Nazwę towaru lub usługi
• Kwoty opustów i obniżek cen
• Kwotę należności ogółem
• Dane pozwalające określić kwotę VAT dla poszczególnych stawek podatku

Warto w tym momencie odnieść się do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w sprawie kas rejestrujących. W § 8 zawarte są dane które musi zawierać paragon fiskalny:

• Imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży lub adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika
• Numer identyfikacji podatkowej podatnika
• Numer kolejny wydruku
• Datę, godzinę i minutę sprzedaży
• Oznaczenie ?PARAGON FISKALNY?
• Nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację
• Cenę jednostkową podatku lub usługi
• Ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku
• Wartość rabatów lub narzutów
• Wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku
• Wartość sprzedaży zwolnionej od podatku
• Łączną kwotę podatku
• Łączną kwotę sprzedaży brutto
• Oznaczenie waluty w której rejestrowana jest sprzedaż
• Kolejny numer paragonu fiskalnego
• Numer kasy i oznaczenie kasjera
• Logo fiskalne i numer unikatowej kasy
• Numer identyfikacji podatkowej nabywcy ? na żądanie nabywcy

W rezultacie jeżeli na paragonie fiskalnym kwota należności nie przekracza 450 złotych albo 100 euro (jeżeli ta kwota jest określona w euro) oraz kasa lub drukarka umożliwia wpisanie numeru identyfikacji podatkowej nabywcy to taki paragon spełnia warunki uznania go za fakturę uproszczoną. Takie też stanowisko wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2016 r., nr IBPP2/4512-38/16/IK.
Zaznaczyć jednakże należy że odręczne dopisanie numeru NIP nabywcy nie spełnia warunków określonych w przepisach dotyczących wystawiania faktur, co skutkuje tym że tak sporządzony paragon nie może zostać uznany za fakturę uproszczoną.

Opracowała: Małgorzata Pośnik
Artykuł archiwalny