Podstawową kwestią przy usługach najmu nieruchomości jest podpisanie umowy, w której strony określają wysokość czynszu. Czynsz, w przypadku otrzymania lub postawienia go do dyspozycji wynajmującego, stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego i tym samym generuje przychód do opodatkowania. W zależności od sposobu skonstruowania zapisów w umowie najmu, w zakresie pokrywania przez najemcę świadczeń związanych z przedmiotem najmu, różne będą skutki podatkowe.
Umowy najmu zawierają określenie kwoty należnego wynajmującemu czynszu za lokal oraz dodatkowo regulują jeszcze kwestie sposobu rozliczenia kosztów eksploatacji takich jak: energia elektryczna, ogrzewanie, woda, opłaty do wspólnoty, abonament za telewizję, internet.
Jeśli z umowy najmu wynika, że opłaty za media ponosi wynajmujący, a następnie są one przerzucane na najemcę, to wynajmujący powinien zapłacić podatek od całej kwoty, która wpłynie na jego konto (czynsz plus opłaty za media). Wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 29 maja 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.112.2019.2.PSZ).
Jeżeli z umów będzie wynikało, że koszty związane z przedmiotem najmu (zaliczki na media) ponosić będzie najemca to wynajmujący będzie tylko pośrednikiem w przekazywaniu zebranych środków do wspólnot mieszkaniowych i dostawców mediów. Podstawą do opodatkowania, w takim przypadku, będzie kwota określona w umowie jako czynsz należny wynajmującemu.
Jak wynika z powyższego sposób skonstruowania umowy najmu ma bezpośrednie przełożenie na podstawę do opodatkowania przychodów z najmu i wysokość płaconego podatku. Dlatego tak ważne jest, z punktu widzenia wynajmującego, umieścić prawidłowe sformułowania w umowie, tak, aby opodatkowane było tylko faktyczne przysporzenie majątkowe.  

Opracowała: Urszula Jastrzębska
Kancelaria Podatkowa Skłodowsc

Używamy plików cookie, aby poprawić komfort korzystania z naszej witryny.